i Darkowi eM (który w trosce o sprawność moich palców, zgodnie z zasadą: cel uświęca środki, nieustannie zachęca mnie do (na)pisania relacji )Jako, że święta i wreszcie parę wolnych dni, postanowiłam nadrobić towarzyskie zaległości. Na odwiedziny u wszystkich moich zaniedbanych przeze mnie znajomych nie było szans, więc.. zadzwoniłam do mojej najlepszej koleżanki (której nie widziałam jakoś od minionego września) i niezrażona pełnym zdziwienia pytaniem w słuchawce – Kto??? – po krótkich wyjaśnieniach siedziałam już u niej na herbacie. (tu pominę potok słów, który byłby mnie wypłukał z 3 piętra, gdybym się sama uprzejmie nie pożegnała parę chwil wcześniej).
Radosna koleżanka zrewanżowała się telefonem kolejnego dnia (sobota wielkanocna) proponując wycieczkę do Dolinki Będkowskiej. Dla odmiany przypadła mi rola przewodnika (zwykle byłam zapraszana jako szofer, czyli.. awansowałam?
Pojechaliśmy więc: ja i znajoma z kolegą.
Częstym jest, że ludzie mając Dolinkę Będkowską tuż pod nosem, nie mają pojęcia o jej istnieniu, Tak też było w przypadku kolegi znajomej.
Jako przewodnik spisałam się na medal, zabłądziłam tylko raz i miast w Będkowicach, wylądowaliśmy w Kobylanach, ale to szczegół
Kolega znajomej, kiedy tylko ruszyliśmy wzdłuż drogi rzecznej, zaczął ochać i achać.. (i tak miał przez całą już trasę 8)
Dolinka okazała się być mocno zaludniona, co mnie szczerze zdziwiło, bo jeszcze parę lat temu trudno było tam kogoś spotkać..
Zasadniczo wszyscy odwiedzający tego dnia dolinkę (poza trzema młodzieńcami.. na crossach, robiącymi masę hałasu podczas dewastowania terenu w trakcie popisów: kto wyżej wyjedzie po stromych wzgórzach co rusz) byli wspinaczami. Nie tylko z Polski zresztą. I w zasadzie każda skałka w centrum dolinki była obstawiona
Moim znajomym się udzieliło więc.. włazili gdzie się dało o własnych nogach i pazurach
Ja, z racji dużego przywiązania do swojego życia, trzymałam się terenu, z którego raczej nie można się było stoczyć
: (a co dopiero spaść!) i zajęłam się tym, co w danej sytuacji pociągało mnie najbardziej!
Wiem Darku, że wolałbyś, żeby to była relacja z wyprawy w Alpy, (lub od biedy chociaż w Tatry
) Nie będę jednak ukrywać, że moje bardzo absorbujące studia, są dla mnie obecnie ważniejsze, niż jakiekolwiek wyjazdy.. za co przepraszam ;( wybacz! Gdybyś jednak nalegał.. mogę Ci relacjonować od czasu do czasu moje częste (bywa, że i codzienne) podróże do Katowic 8) podczas których dużo rozmyślam o górach! ;>
...