Musiało być jak najdalej na południe, bo Janusz gdzie indziej nie chce
Jeseniki? Bukowina Rumuńska? - Szczególnie ta druga mnie ciągnęła, bo już zbyt długo tego marzenia sobie nie spełniam
Ale to daleko, a wolny poniedziałek, który nam się kroił okazał się ostatecznie zajęty.
A może Słowacki Kras?
W końcu w przeddzień decyzja! Jedziemy na camping pod zamkiem Krásnohorské Podhradie. Jola i Janusz nocowali tam przejazdem już kilka razy, zawsze planując dłuższy pobyt, więc nadszedł ten czas.
W środę jeszcze praca do 16.00, zebranie maneli i jedziemy po przyczepę. Podpinamy, sprawdzamy - wszystko gra!
O 19.00 wyruszamy w drogę.
Chociaż początkowo myśleliśmy, że dojedziemy od razu na miejsce - gdy Duklę mijamy dopiero dobrze po 22.00 postanawiamy zostać na noc w Tylawie na znanym nam i lubianym polu namiotowym.Poranek w Tylawie wśród bogactwa kwiecia wiosennego:
Śniadanko, kawa i jedziemy dalej
Gdy przejeżdżamy przez Moldavę nad Bodvou, Jola i Janusz zauważają znaki wskazujące drogę na camping w Jasovie i krzyczą - skręcaj!!!
Toteż skręciłam
Stwierdziliśmy - zobaczymy! Jak nam się nie spodoba, pojedziemy dalej.
Ale spodobało nam się baaaardzo! Zostaliśmy!
Byliśmy sami na całym ośrodku, cisza i spokój.
No nie!!!
Nie całkiem!
Towarzyszył nam bezustannie ogłuszający hałas - niezwykły, cudowny, możliwy tylko wiosną. Śpiew ptaków!
Była ich tam, ukryta w wielkich okolicznych drzewach, nieskończona ilość i różnorodność!
Po ustawieniu przyczepy wyruszamy w poszukiwaniu miejsca, gdzie można coś zjeść, a robi się z tego wycieczka do wieczora.
Najpierw zwiedzamy, niestety tylko z zewnątrz, kompleks klasztorny zakonu norbertanów zbudowany w latach 1750-1766.
Niezwykłe wrażenie robi potężna sekwoja, która rośnie przed klasztorem!
Po zjedzeniu bryndzowych pirohów idziemy do kościółka (zamknięty), na położonym obok cmentarzu znajdujemy nagrobki, a na nich nazwiska w połowie słowackie, w połowie węgierskie.
Dalej główną uliczką idziemy w kierunku Jasnowskiej Jaskini. Mamy w planie ją zwiedzić ostatniego dnia.
Spod jaskini prowadzi ścieżka dydaktyczna na skały górujące nad wsią.
Po drodze ładne widoki:
A ze skarpy pięknie prezentuje się Jasov:
Wypatruję też ślicznie błyszczącą w świetle zachodzącego słońca wieżę kościoła w oddali:
Schodzimy po drugiej stronie Jasova mijając leśny, stary cmentarz...
...i jezioro w pobliżu naszego campingu
A potem rozpoczęliśmy część urodzinowo-biesiadną, z degustacją lokalnego piwa wśród wieczornej hałaśliwej krzątaniny okolicznych ptasich mieszkańców!
Pomysł na wycieczkę następnego dnia wziął się stąd, że szukając w internecie map Słowackiego Krasu natrafiłam przypadkowo na tę mapkę Gór Zemplińskich:
Na żółto są na niej zaznaczone winnice na zboczach. Idea wędrowania zboczami gór wśród winnic przemówiła do nas z niezwykłą mocą i ta wycieczka musiała się odbyć!
Plany mieliśmy ambitniejsze, ale wobec braku mapy Gór Zemplińskich z zaznaczonymi szlakami, której nie udało nam się zdobyć nawet w informacji turystycznej w Tokaju, postanowiliśmy wejść na górujący nad tym miasteczkiem, wygasły wulkan Kopasz (nazywany też Tokajem) o niebotycznej wysokości 515 m n.p.m., ale za to z 400 metrami przewyższenia.
Ale zanim dojechaliśmy do Tokaju zatrzymało nas we wsi Erdőbénye dziwne miejsce. Chyba cmentarz, o czym świadczą te nagrobki na pierwszym planie:
Ale większość była drewnianych, w takiej stylistyce:
Spod cmentarza ładnie prezentowały się Góry Zemplińskie, ale nigdzie nie można było kupić mapy
W tym miasteczku ulegliśmy jeszcze jednej pokusie - zobaczyliśmy z ulicy stojący pod wielkim orzechem zwykły domowy stół z krzesłami - urok miejsca zmusił nas do wstąpienia tam na kawę.
Okazało się, że gospodarze to również wytwórcy win i zostaliśmy zaproszeni do zwiedzenia piwnic i na degustację. Niestety, musiałam się obejść smakiem
- jako kierowca zwilżyłam tylko usta furmintem, ale i tak wyczułam jego wyborny smak. Niestety - 10 lub 12 euro (w zależności od rodzaju) za butelkę wina to cena jakiej moje proste i niewyrafinowane kubki smakowe nie są w stanie docenić! Wino zakupiłam w zwykłym markecie za niewielką część tej ceny. Czeka jeszcze na swoją kolej 
W końcu dojechaliśmy do Tokaju, gdzie mapy jednak nie zdobyliśmy (o czym wcześniej napisałam) i poszliśmy na Kopasz czerwonym szlakiem.
Na polanie z pięknym widokiem na Tokaj:
Pojawił się tam także rycerz na białym koniu
świetnie wpisując się w krajobraz
Na szczycie - przed nami Wielka Nizina Węgierska w całej swej bezkresnej okazałości!
Postraszyło burzą, całe szczęście tylko kilka minut
Po czym tak, jak chcieliśmy, wśród winnic, zeszliśmy zielonym szlakiem do miasta
Wybór tej wycieczki okazał się ze wszech miar słuszny, bo gdy inni zmagali się z zimnem i deszczem, my w krótkich rękawkach, w przyjemnym ciepełku, wędrowaliśmy sobie spokojnie
Zlekceważyliśmy przy tym nieco nasz cel - wydawało się - ot, taka kopka niewielka, a jednak okazało się, że choć nie był to spektakularny wyczyn, nasze nogi poczuły zdrowy, wyraźny wysiłek!
A na campingu czekał na nas krajobraz po ostrej burzy! Sprytnie ją ominęliśmy
Następny dzień opiszę jutro.
Zdjęcia z dnia węgierskiego:
https://picasaweb.google.com/1151326283 ... ach2052014
). Z boku budynku jest izba mieszkalna (zdjęcie w albumie).
) i napiszę, że nas zachwyciła! Niewiele jaskiń znam, ale z pełnym przekonaniem tę polecam! 
Złapałam gumę w przyczepie 
