Sezon 2012 rozpocząłem niezwykle późno, bo nie pamiętam ani jednej przechadzki zimowej. Pomimo tygodniowych mrozów trafił nam się największy nawał pracy w historii zakładu, więc o jakimkolwiek wyjeździe mogłem zapomnieć. Słowo 'urlop' nie istniało... Dopiero okres dni wolnych w maju umożliwił mi rozpoczęcie tak długo oczekiwanego sezonu górskiego. Jak to się zaczęło?*
9 kwietnia 2012 – Próba wejścia na Wołowiec zimą – czwarty raz nieudana!
Podczas tego wyjazdu po raz czwarty próbowałem w zimie wejść na Wołowiec. Dotychczas mi się to nie udawało – myślałem, że w końcu przełamię złą passę. Ciągle zdmuchiwał mnie zbyt mocny wiatr, dlatego nigdy nie udało mi się do zdobyć, pomimo, że zdobywałem znacznie trudniejsze szczyty zimą jak Kozi Wierch, Starorobociański Wierch czy Rysy od polskiej strony. Był to jeden z wyjazdów pod tytułem ‘wycof’. Oczywiście wiedzieliśmy, że pogoda nie będzie stabilna, ale 4 miesiące bez gór to już było zdecydowanie za dużo!
Za pierwszy dzień uznałem 1 majowe wyjście z Otylią i jej siostrą – Anią.
*(Niebieskie tytuły oznaczają linki do relacji na tym forum)
1 maja 2012 - Apacze na szlaku - Stożek, Beskid Śląski.
Naszym celem było przejście znanej nam już trasy Wisła Głębce – Kiczory – Stożek – Soszów – Wisła Jawornik. Pomimo, że to już nasze 14. spotkanie, to jak zwykle cieszyłem się z tego wyjścia, bo mogłem tak wiele porozmawiać z Wami! Nie ukrywam, że bardzo lubię Wasze towarzystwo i dlatego tak wiele razy udaje nam się spotykać. Może dla mnie to nie były jakieś wybitne góry, ale liczyło się towarzystwo i to, że po tak długiej przerwie trzeba było się gdzieś ruszyć.
3 maja 2012 – Wyrypa Beskidzka
Jako, że do pracy chodziliśmy w kratkę to za każdym dniem wolnym musiałem wracać do pracy i ponownie wracać w góry. Z tego powodu chciałem koniecznie zobaczyć ile pozostało jeszcze mi ubiegłorocznej formy. Wytyczyłem sobie 13h 30min szlak na który miałem zaledwie 7h 50min. Koniecznie chciałem się sprawdzić, czy się wyrobię – do tego celu wybrałem niewidokową trasę i bardzo mocno zniszczoną w wyższych partiach – taki typowy marsz na tempo, żebym nie miał czego żałować. Ta trasa to: Równica – Orłowa – Trzy Kopce – Przełęcz Salmopolska – Malinowska Skała – Gawlas – Cieńsków Wyszni – Wisła Czarne - Wisła Centrum. Udało się, bo do pociągu pozostało mi… 50min! Uznałem, że kondycja została, więc pora na wyższe góry!
5 maja 2012 – Łowcy Mórz – Otwarcie sezonu.
Już w poprzednim roku postanowiłem, że założę grupę, która będzie specjalizowała się w wyszukiwaniu ‘mórz chmur’ na podstawie zbieranych danych i ich analizie. Teraz mieliśmy okazję wypróbować swoje umiejętności, bo ‘wyczuliśmy’, że w tym dniu w Beskidzie Śląskim coś takiego zobaczymy. Wpadłem na pomysł, że pojedziemy na Wielką Raczę i Rycerzową i ‘załatwimy’ je za jeden dzień. Był to również taki trochę marsz na tempo, bo mieliśmy 12h czasu, a nasz szlak miał 13h 20min – postanowiliśmy jednak, że piszemy się na to, bo nie sposób odpuścić sobie majowe Beskidy! Ustaliłem, że wyjedziemy o 2.00 w nocy, skąd ze Zwardonia rozpoczniemy wędrówkę. Z pociągu wyszła tylko jedna para, która zawzięcie twierdziła, że nie opłaca się iść niebieskim – grzbietowym – szlakiem. Czerwony ułatwiał wędrówkę, bo niejako przecinał szczyty (omijał je). Tyle się nasłuchałem o potraceniu szlaku przez tak wiele osób – my tymczasem nie doświadczyliśmy tego w ogóle – może jakieś chaszcze i zarośla były, ale stracić szlak było trudno. Tamtejsza para poszła czerwonym, przez co stracili jakże piękne widowisko – morze chmur! Spotkaliśmy ich za 4h i opowiedzieliśmy im o wszystkim – nie ukrywam – żałowali jak nigdy! Postanowiliśmy ich wkurzyć odrobiną zdjęć… Nie muszę dodawać, że dzień był niezwykle udany, ale i wyrypiasty.
19 maja 2012 – Szlak Wolności
Było to moje samotne wędrowanie, bo zawsze miałem takie małe marzenie, aby przejść cały szlak od Goleszowa aż po Wisłę Głębce w majowej scenerii ze względu na zieleń polan. Zawsze ten widok mnie zachwycał, więc teraz postanowiłem, że go zrealizuję. Tam naprawdę czułem się jakbym był wolny. Takie uczucie dają rozległe, ale jakże zadbane polany! Jakże się zdziwiłem, gdy dowiedziałem się, że Otylia 2h 30min później wyruszyła ze swojego domu na tę samą trasę! Dowiedziałem się dopiero o tym na forum.
10-29 czerwca 2012 - Crema di Pomodoro - Monte Rosa (Alpy)
To była moja największa wyprawa na która tak długo czekałem! W planach było zdobywanie najwyższych szczytów Europy tuż po Mt. Blancu, na który wszedłem już dwa lata temu. Teraz chciałem poznać kolejne najwyższe perełki i spędzić trochę czasu w zimowych warunkach – pospać na 3000-4000m, obejrzeć kilka wschodów Słońca i cieszyć się czymś innym – nowym. Zdecydowanie górował tam Dufourspitze 4.634m n.p.m., który jest drugim szczytem po Mont Blancu i trzeci – Nordend 4609 m n.p.m. – kolejny cel naszej wyprawy. Nie zaczęliśmy jednak od niego, ale raczej od łatwiejszego Breithorn’a 4.164m n.p.m., który pozwolił nam się zaaklimatyzować. Przygody, sytuacje i widoki nieraz dawały nam tyle radości, co nigdy! Podczas gdy wy smażyliście się w 31'C upale ja spałem w -23'C namiocie... Rewelacja!
8 lipca 2012 – Mała Czantoria
Po niezwykle udanej wyprawie ponownie chciałem się spotkać z Otylią i Anią z Goleszowa – to już taki nasz zwyczaj. Jako, że Otylia nie mogła w tym dniu wyjść w góry, umówiłem się z Anią. Pogoda wówczas dopisała a i ponownie tak wiele mieliśmy do powiedzenia sobie. Podziwialiśmy niezwykłe kwiaty polne, których nigdy nie widziałem, oraz cieszyliśmy z pozaszlakowego widoku na cały Goleszów plus okolice. Był niezwykle wyraźny. Przypominam, że tego dnia na Śląsku szalała najpotężniejsza burza roku, która powalała stuletnie drzewa i zrywała dachy. Trafiłem na nią w pociągu Kolei Sląskich, który stanął w Tychach, po uderzeniu pioruna w okolicy. Nie ukrywam, że znowu cieszyłem się ‘swoimi’ ziemiami oraz towarzystwem Ani, z którą mam zawsze wiele do powiedzenia.
4 sierpnia 2012 – Florescence
Był to wyjazd podyktowany pod Otylię. Chciała zrealizować swoje odwieczne marzenie o ujrzeniu wschodu Słońca ze szczytu Babij Góry uprzednio śpiąc na jej szczycie. Wszystko się udało, bo nawet była tęcza(!), jednak na… minutę przed wschodem Słońca chmury przykryły widowisko! Po stronie słowackiej – ze szczytu – podziwialiśmy w oddali pioruny, bo tam chmury i ląd stanowiły jedność – był to niezwykły widok. Jako, że nie było jeszcze słychać grzmotów, była to dla mnie informacja, że burza znajduje się w odległości około 70km od nas. Wystarczająco dużo żeby zejść przynajmniej do schroniska.
19 sierpnia 2012 - Rysy
Trochę oklepany szczyt, ale jak zawsze wchodziliśmy na niego z ‘naszym’ podejściem – czyli na 3 godziny przed tłumami delektując się absolutną ciszą i odbiciami w stawach. Celem tego wyjazdu było podziwianie odbić gór w stawach oraz pokazanie tego szczytu osobom, które jeszcze tam nigdy nie były. Wchodziliśmy od strony słowackiej.
15 września 2012 – Stożek - Wisła Jawornik
W tym miejscu również przypomniałem sobie o Otylii i Ani, bo wpadłem na pomysł podziwiania paździorków, kasztanowców, itp. grzybów/porostów, które w ich rejonie właśnie teraz miały występować. Jako, że miałem jeden dzień wolnego zaproponowałem im ten wyjazd i już następnego dnia się spotkaliśmy w Wiśle Głębce. Jak nigdy, nacieszyliśmy tak licznie występującymi grzybami praktycznie pod każdym świerkiem! Dodatkowo wyjazd uatrakcyjnił nam… głuszec, który dał się obfotografować ze wszystkich stron!
26 września 2012 – Mała Czantoria
To również był spontaniczny wyjazd z moimi stałymi towarzyszkami. Tym razem nasze polany ‘wolności’ zamieniły się w… wiosenne łąki! Wyglądały jak gdyby właśnie rozkwitnęły jakieś większe krokusy. Były ich tysiące! Jak się okazało, tymi krokusami stały się Ziemowity – dużo większe kwiaty od krokusów. Wyglądały przepięknie i przypominały nam Dolinę Chochołowską w maju. Również ten wyjazd był dla mnie szczególny, bo było to dwulecie naszych spotkań. Z tej okazji zmontowałem 45min film ze wszystkich naszych spotkań z podkładem muzycznym. Bardzo miło wspominałem te wszystkie chwile.
29 września 2012 – Łowcy Mórz - Babiohorska czterdziestka
To moja miłość – Babia Góra. Tym razem miało to być już moje 40 wejście na jej szczyt. Musiało być niezwykłe – jak na jubileusz, więc szukałem idealnych warunków pogodowych. Na moje 40. wejście na Babią Górę planowałem, aby było pięknie i najlepiej żeby ze wschodem Słońca i morzem chmur. Tak też zaplanowałem wyjazd, aby to wszystko się spełniło, bo miałem tylko noc i trochę poranka do dyspozycji na górskie eskapady. O 2.30 w nocy wystartowaliśmy z ekipą z Przełęczy Krowiarki. Po drodze mogliśmy podziwiać wspaniałe nocne widoki nawet na... Żywiec! Zachwycaliśmy się również Księżycem w pełni a w szczególności morzem chmur - widok nie do opisania w porze wschodzącego Słońca, gdzie cienie drzew zapewniły największy spektakl rzucając bardzo długie cienie na chmury - sprawiając wrażenie, jakby ktoś 'porysował' chmury ołówkiem! Główną atrakcją było jednak... nieprzygotowanie wycieczek szkolnych... Z powodu wiatru schodziliśmy w czapkach i rękawiczkach oraz kurtkach przeciwwiatrowych, gdy tymczasem Zubrzyckimi Stromiznami podchodziła młoda dziewczyna w krótkich spodenkach i bardzo krótkiej bluzeczce... Nie wiem tylko jak zareagowała, gdy mroźny i urywający głowę halny zawiał jej na Sokolicy... Co w takiej sytuacji nauczyciel zrobił gdy część była przygotowana, a część nie? To pozostało zagadką. Jeden z przewodników rozpoczął inną wycieczkę szkolną słowami: w górach nie wolno chodzić nocą, ale wszyscy to robią. Szybko dorzuciliśmy swoje: bo warto!, po przepięknym wschodzie słońca jaki zobaczyliśmy. Morze chmur z tak dużej wysokości również zapewniło przepiękne widowisko! Na to spotkanie zabrałem 4 osoby.
6 października 2012 – Mała Czantoria
To również dzień w którym spotkałem się tylko z Anią – bo Otylia nie mogła. Dlaczego tak często udawało mi się z nimi spotykać? Z tego względu, że miałem tylko wolne soboty i do dyspozycji publiczne środki transportu, dlatego tak często wybieram tamte rejony, bo tak bardzo mi się podobają. Tym razem cieszyliśmy się niezwykłymi widokami – jakże bardzo przejrzystymi i… muchomorami czerwonymi, które zobaczyliśmy. Były z pewnością dla każdego z nas najpiękniejszymi jakie kiedykolwiek spotkaliśmy w całym życiu! Dzięki temu spotkaniu i przejrzystości powietrza po raz pierwszy udało nam się określić, z lotu ptaka, gdzie znajdują się mieszkania Otylii i Ani oraz inne punkty tego miasta.
20 października 2012 – Łowcy Mórz – Pieniny
To kolejny test naszych umiejętności. Tym razem stwierdziłem o godzinie… 22.06 że następnego dnia będzie ogromne morze chmur od Tatr aż po Baranią Górę i Beskid Sądecki! Już o 2.00 w nocy wyjechaliśmy, aby podziwiać takie morze. Zdecydowanie było jednym z najpiękniejszych w historii moich wyjazdów, bo trafiliśmy na jeden z niewielu najbardziej przejrzystych dni w całym roku! Na odległej o 82km Babiej Górze widzieliśmy… wyraźnie 3 pasy przecinki leśnej zrobionej przez Słowaków! Wszystko uwieczniliśmy na zdjęciach. Morze było tak piękne, że wszyscy już zeszli ze szczytu a my jeszcze 3 godziny delektowaliśmy się zmieniającym widokiem.
8 grudnia 2012 – Wisła Jawornik
To również dzień w którym spotkałem się z Otylią– Tym razem chcieliśmy przywitać zimę. Dopiero od 6 dni leżał śnieg. Jak się okazało widoki ze Stożka i Kiczory były przepiękne. Ośnieżona Babia Góra, Mała Fatra i inne szczyty wyglądały zdumiewająco. Największe widowisko zapewnił jednak szron i śnieg na drzewach, który przyozdobił okolicę jak nigdy! Obowiązkowo odwiedziliśmy nasze boisko piłkarskie z widokiem na dolinę, zeszliśmy ze szlaku w stronę Czech, aby podziwiać rozległą panoramę Beskidu Śląsko Morawskiego, podeszliśmy pod drzewo o dwóch koronach, które zawsze odwiedzamy i nie zapomnieliśmy o drzewie - szubienicy. Stwierdziliśmy, że ten dzień był lepszy niż nasze zimowe wyjście z 2011 roku, bo pomimo tak krótkiej zimy, tak wiele śniegu tu leżało i nawet w południe nie opadał z drzew, dlatego tak pięknie było przez cały dzień!
PODSUMOWANIE:
Jak widać, może nie wiele przeszedłem w tym roku, bo taki ciężki rok w pracy był, że tylko niektóre soboty miałem wolne, ale starałem się ile tylko mogłem. To jednak nie wszystkie wyjazdy w tym zestawieniu, bo było ich znacznie więcej, lecz dotyczyły innej grupy osób i innych grup. To grupa ludzi o najcięższych przeżyciach – często tragicznych, dlatego utworzyliśmy osobną grupę, z którą tak często się spotykam. Jako, że nie są to ambitne wycieczki – nie zamieszczałem ich w tym rankingu, to jednak tak wiele radości mi one sprawiają. Z tego względu cały ten rok uznaję za niezwykle udany, bo udało mi się połączyć wszystko: od wyprawy marzeń po ‘zwykłe’ Beskidy, które równie mocno kocham i o których tak bardzo pamiętam. Wtedy dostrzega się, że w górach najważniejsi są ludzie…
Będąc w górach zawsze pamiętajcie o tych słowach:
’Stoisz, a myśli wędrują przez Ciebie.
Myślisz, żeś wolny a jesteś w potrzebie.
Odetchnij choć chwilę, odsapnij, bo trzeba.
To czasem ważniejsze jak kawałek chleba'.
A na koniec Wam życzę nie najwyższych szczytów ani nie tego, co najtrudniejsze, ale radości z tego, co robicie - nieważne czy to Beskidy, czy Mt. Blanc. Życzę Wam jak najmniej czasu spędzonego na forum, a jak najwięcej wśród ludzi i w górach.
________________________________________________________Pozdrawiam, Mosorczyk 30.12.2012
i spacerki całkiem udane, no Alpy to już wyrypa - nie spacerek. Inicjatywa Łowcy Mórz bardzo mi się podoba.
a ostatnie zdjęcia 
, no i jak wchodzić to tylko Percią , jak dla mnie najpiękniejszy szlak na Diablaka 
