Z Tarnowa wyjechałem samochodem, z czystym sumieniem po porannej Mszy Św. o godzinie równo 6:25. Na miejscu byłem gdzieś około 8:10. Po małym zamotaniu, związanym z przebraniem się w stosowne obuwie i ciuchy wyruszyłem na szlak o 8:30. Gęsta mgła na początku trochę zniechęcała, ale się tym nie przejąłem.
Do samych Trzech Koron szlak był przetarty, w zasadzie można iść w ciemno, więc jeżeli macie jakieś wątpliwości, to Was uspokajam: nie ma się czym przejmować, ale, co jest bardzo ważne, weźcie ze sobą ochraniacze, ja ich nie miałem i mimo przetartego szlaku śnieg dostał mi się do butów a nogawki spodni przemokły co, ale to dopiero przy przebieraniu, nie było zbyt przyjemne.
Wejście na Trzy Korony zajęło mi godzinę i 40 minut, co jak na warunki było to tempo ekspresowe. Na szczycie spotkałem dwoje ludzi: narciarza i piechura z którym potem poszedłem na Sokolicę.
Z tarasu widokowego rozciągał się wspaniały widok na Tatry oraz widok na morze chmur, kilkadziesiąt metrów poniżej . Niestety, trochę chmur znajdowało się też na wysokości tarasu widokowego i trzeba było czasem długo czekać na jakikolwiek widok. Tu też, po raz pierwszy na żywo widziałem widmo brockenu, a także naprawdę wspaniały widok na Babią Górę, pięknie wybijający się z morza chmur szczyt biały od śniegu. Niestety, było to tylko parę razy i nie zdążyłem zrobić zdjęcia. Po około pół godzinie wróciłem się ze spotkanym piechurem pod początek szlaku na Sokolicę: nie był on przetarty u tu najbardziej dał mi się we znaki brak ochraniaczy. Na Sokolicy byliśmy około 11:30, ale ze względu na dużą mgłę niewiele było widać, więc porobiliśmy parę zdjęć i o 13:15 byliśmy z powrotem w Krościenku. Tutaj się rozstaliśmy, ja poszedłem do samochodu, po przebraniu zaliczyłem jeszcze pobliskie przejście graniczne na Słowację (piwo) oraz zaporę w Czorsztynie. A w domu byłem przed siedemnastą.
Cieszę się bardzo, bo wycieczka mi się udała, ale tym bardziej nie mogę doczekać się spotkania z Wami. Mam tylko nadzieję, że wtedy będzie zdecydowanie mniej mgły. Jeśli coś chcecie wiedzieć, to pytajcie.
Waldek