Góry-Szlaki

Mogę polecić ciekawą i dość dziką trasę na Baranią Górę. Zaczynamy przy jeziorze, tam gdzie zaczyna się szlak niebieski i idziemy dowolną drogą/scieżką prosto pod górę w kierunku przysiółka Czarne Małe. Tam wchodzimy na grzbiet i trzymamy się zasady - byle w górę. Droga zaprowadzi nas przez bezszlakowe szczyty: Czarny, Przypór, Przysłop na Wierch Równiański tuż pod Baranią Górą.

heathcliff pisze:Ongiś wędrówka lasem z perspektywy młodzika mi się ciągnęła teraz jest tam naprawdę co oglądać

Ja dlatego nie wróciłem tam od czasów szkolnych. Ale może niedługo...

Na mnie też już pora tam zajrzeć bo ostatnio,bodajże,we wrześniu 2011r tam byłam.
mimo tych zgliszcz i tak jest tam pięknie.

Darku, bardzo mi się podobają Twoje zdjęcia. Aż chce się ruszyć w taki jesienny Beskid

Wiolcia pisze:Darku, bardzo mi się podobają Twoje zdjęcia. Aż chce się ruszyć w taki jesienny Beskid

Dziękuję. Miałem szczęście, że tego dnia ruszyłem .

Bardzo fajna relacja. Już któryś raz do niej zaglądam, żeby sobie zapamiętać ten zygzakowaty szlak na Cieńków Postrzedni (karkołomna nazwa!). Śliczne pejzaże, można obejrzeć i skocznię i zameczek. Tylko muszę jakąś pętelkę wymyślić.
Pierwszy raz widzę kościółek na Stecówce od wewnątrz - za każdym razem kiedy tam byliśmy, był zamknięty.

malgosiadg pisze: Już któryś raz do niej zaglądam, żeby sobie zapamiętać ten zygzakowaty szlak na Cieńków Postrzedni

Mnie podoba sie do tego stopnia, że zapodałem sobie ów widoczek jako tapetę na komputerze w pracy i w domu

malgosiadg pisze:Pierwszy raz widzę kościółek na Stecówce od wewnątrz - za każdym razem kiedy tam byliśmy, był zamknięty.

Zamknięty tak na amen (nomen omen) ? Fakt, też nie mam szczęścia być tam kiedy jest całkowicie otwarty ale przedsionek zawsze jest dostępny. Zresztą i tym razem zdjęcie wnętrza robiłem przez zamknięte, ale przynajmniej oszklone drzwi .
Jeżeli można tak powiedzieć kościółek ten "ma klimat".

sprocket73 pisze:Mogę polecić ciekawą i dość dziką trasę na Baranią Górę. Zaczynamy przy jeziorze, tam gdzie zaczyna się szlak niebieski i idziemy dowolną drogą/scieżką prosto pod górę w kierunku przysiółka Czarne Małe. Tam wchodzimy na grzbiet i trzymamy się zasady - byle w górę. Droga zaprowadzi nas przez bezszlakowe szczyty: Czarny, Przypór, Przysłop na Wierch Równiański tuż pod Baranią Górą.

Masz jakieś zdjęcia z tego przejścia?

melduję posłusznie, że byliśmy wczoraj na Cieńkowach, tylko zygzaka nie widzieliśmy, bo go kruca bomba zasypało

malgosiadg pisze:melduję posłusznie, że byliśmy wczoraj na Cieńkowach,

Mam nadzieję, że relacja będzie?

malgosiadg pisze:tylko zygzaka nie widzieliśmy, bo go kruca bomba zasypało

Dżola Ry pisze:Mam nadzieję, że relacja będzie?

Jolu, relacji nie ma z czego pisać - w sumie przeszliśmy może z 10 kolometrów Wisła Czarne Fojtula - Cieńków - Cieńków Postrzedni - Cieńków Wyżni i z powrotem, co w kopnym śniegu zajęło nam... cały dzień
Myślę, że wystarczy wzmianka tutaj gościnnie w relacji Darka, który jest zresztą spiritus movens naszej wycieczki

malgosiadg pisze:Myślę, że wystarczy wzmianka tutaj gościnnie w relacji Darka

A ja myślę, że to za mało i że bez zdjęć się nie liczy

malgosiadg pisze:melduję posłusznie, że byliśmy wczoraj na Cieńkowach, tylko zygzaka nie widzieliśmy, bo go kruca bomba zasypało

Chociaż małe zdjątko "słynnego" drzewka w śnieżnej szacie, plisss .

Dżola Ry pisze:bez zdjęć się nie liczy

Darek pisze:Chociaż małe zdjątko "słynnego" drzewka w śnieżnej szacie, plisss .

Zdjątka są, a jakże. Ale wybacz Darku, Twoje "słynne" drzewko tym razem wyjątkowo zignorowaliśmy, bo było oblegane przez narciarzy z pobliskiego wyciągu. W ogóle szlak zimą godny jest polecenia dopiero od Cieńkowa Postrzedniego (o ile dobrze sie doliczyłam tych Cieńkowów - nie są oznaczone). Dopiero tam przestaje być słyszalne buczenie wyciągu i tam też kończą swoje harce adepci jazdy skuterami śnieżnymi. Na odcinku od wyciągu w stronę Postrzedniego jeżdżą w te i wewte, hałasując i smrodząc niemiłosiernie spalinami i zmuszając cię do ustępowania im drogi na wąskich odcinkach szlaku (nota bene pieszego szlaku, wrrr). I to właściwie jedyna niedogodność poza tym bardzo pięknie tam, chociaż widoki mieliśmy nieodległe w kolorze sepii a potem ołowiano-granatowy spektakl chmur nad Baranią. Na pewno wrócimy, może na wiosnę, kiedy zygzak wynurzy sie ze śniegu i dzień będzie na tyle długi, żeby w moim wolnym tempie zdążyć zawinąć pętelkę przez Baranią.

Co tam jedno, małe (chociaż słynne ) drzewko, skoro wokół tyle innych pięknych i ośnieżonych. Bajka. Zygzak pod śniegiem czeka, wiosna niebawem .