Góry-Szlaki

Tatromaniaccy szybkobiegacze i szczytozdobywcy, raczej nic ciekawego w tej relacji nie znajdą, ale przecież od czasu do czasu zabłąka się tu jakaś dusza, która nie przeżyła jeszcze swojego „pierwszego razu” z naszymi najpiękniejszymi górami, więc „ku uciesze żywych, a pamięci potomnych”, kilka słów o tym, jak lajtowo spędzić w Tatrach czas:

11.07, poniedziałek. Koło południa melduję się w Zakopanem, w uroczym Domu Pod Lipkami.
Był kiedyś temat na forum o pokojach 1-osobowych: ja trafiłam bardzo fajnie – nieduży, po górolsku urządzony pokoik z maleńką łazienką, wifi i TV . Ciepła woda, wygodne łóżko, domowy klimat, czegóż chcieć więcej? Polecam! No, w sumie tylko cena (50 zł) może komuś nie pasować… ale mnie pasowała, więc pewnie jeszcze tam wrócę.
Z kronikarskiego obowiązku dodam, że tego dnia, w ramach aklimatyzacji zdążyłam zaliczyć Grań Krupówek i najwyższy szczyt Pasma Gubałowskiego…


12.07, wtorek. Dzień wcześniej WSZYSTKIE dostępne mi prognozy pogody, zarówno internetowe jaki i telewizyjne zapowiadają słoneczny, upalny dzień. Co na to pogoda? A pogoda na to: „nu, pogodi!”
W związku z tym od rana padało, a wszystko wokół zniknęło we mgle. Ale co tam, ja pakuję się w busa i jadę do Palenicy Białczańskiej. Myślę sobie: może Wrota? a może Szpiglas…? Cóż, takich jak ja uzbierał się niezły tłumek, więc dzielnie maszerujemy przez dwie obmierzłe godziny, tonącym we mgle asfaltem do Morskiego Oka. Morskie Oko jakie jest każdy widział, a kto nie widział, niech sobie wygoogluje Za to takiego jak ja (nie)widziałam mało kto widział…
Zachęcona mroczno-magicznymi widokami dreptam jeszcze nad Czarny Staw pod Rysami. Tutaj jeszcze piękniej – stoję na brzegu i nie widzę wody
A tyle widać, jak nic nie widać: https://picasaweb.google.com/lady.lucy7 ... wPodRysami







13.07, środa. Plan: na Kasprowy kolejką i dalej spacer na Kopę Kondracką, a potem się zobaczy, gdzie dalej.
Wykonanie planu: zaspałam godzinę, w związku z czym, kiedy o 8.00 ląduję w Kuźnicach, kolejka do kolejki, to już „na oko” jakieś 2,5 godziny czekania. Taaa… No to idę pieszo, a że poranek wyjątkowo upalny i duszny, już na wysokości Kalatówek odechciewa mi się i zawracam
Pieszo z Kuźnic, przy okazji zwiedzając Wielką Krokiew, idę aż w rejon „dolnych Krupówek” gdzie wiedziona impulsem wsiadam w busa i jadę do Doliny Kościeliskiej. Większą część leniwego dnia spędzam nad Stawem Smereczyńskim wysłuchując prelekcji TPN-owskiej młodzieży, a potem przed schroniskiem Ornak, zajadając się najlepszymi pod Tatrami plackami ziemniaczanymi
Nawet fotek za bardzo nie chciało mi się robić: https://picasaweb.google.com/1167047805 ... jO_OlKHHQw





14.07, czwartek. Tym razem (już w towarzystwie Otylii, która przyjechała poprzedniego wieczoru) ruszamy na Halę Gąsienicową, na której (wstyd się przyznać!) nigdy wcześniej nie byłam. Dzień wyjątkowo upalny i słoneczny. Intuicyjnie wybieramy szlak przez Boczań, postanawiając wracać potem przez Dolinę Jaworzynki I całe szczęście, że nie odwrotnie! Tempo mamy spacerowe: fotkowanie, zachwycanie, czyli jeden wielki lajcik
Jako że dzień bez stawu to dzień stracony, idziemy nad Czarny Staw Gąsienicowy. Trochę kusi nas przełęcz Karb, ale południowy, chyba 40-stopniowy upał, wybija nam ten pomysł z głowy. Jak lajt, to lajt, więc opalamy się nad stawem, chłonąc piękno tego wszystkiego co wokół nas… Potem kwaśnica w schronisku, i marsz w dół. Wieczorem zimne okłady na spaloną słońcem twarz i ramiona…
I fotoreportażyk: https://picasaweb.google.com/1167047805 ... ntWgicX4LA







15.07, piątek. Otylia przyjechała do Zakopanego właściwie głównie po to, żeby się wybrać na Rusinową Polanę. No to poszłyśmy. I nic to, że od rana lało i grzmiało…
W strugach deszczu dzielnie ruszyłyśmy z Wierch Porońca, zamglonym, zabłoconym lasem na polanę… Ech, wcale się nie dziwię, że widok z tej polany uważa się za jeden z najpiękniejszych w Tatrach – takiego pięknego odcienia perłowych oparów mgły i dochodzącego gdzieś z jej odmętów cichego beczenia kulturowo wypasanych owiec, dotąd nie miałam przyjemności doświadczyć A widok gór mogę sobie przecież wygooglować, nie?
Kiedy już nacieszyłyśmy oczy widokiem mgły, zeszłyśmy na Wiktorówki, do Kaplicy Matki Boskiej Jaworzyńskiej, Królowej Tatr. Dopiero na miejscu dowiedziałam się, że i tutaj znajduje się Symboliczny Cmentarz Ludzi Gór – to tak, dla tych, którym nie po drodze pod Osterwę.
Chciałam zostawić bratom dominikanom kilka groszy i kupić jakieś pamiątki, ale okazało się, że kościelny zabrał klucze od sklepiku i gdzieś sobie pojechał, zakładając, że przy tej pogodzie i tak nie będzie ludzi. Ot, filozofia po góralsku.
Poszłyśmy więc na dół, by w okolicach zakrętu na Zazadniej złapać na stopa busa do Zakopanego.
No i kilka fotek: https://picasaweb.google.com/1167047805 ... qb6hjeDfGA





16.07, sobota. Nic nie może przecież wiecznie trwać… Szybki spacer do sanktuarium na Krzeptówkach, powrót pod Lipki po plecak i marsz na PKS. Adios Zakopane, pewnie aż do września…

Powiecie, że nuda? Dla mnie nie. Powiem więcej: mój najbardziej udany urlop od lat!!!
(więc wyobraźcie sobie, jakie miewam urlopy... )

Nie zawsze musi być wysoko. Pa padołach też jest fajnie. Wszytsko zależy od nastawienia i czasami towarzystwa.

Lucy, super odpoczynek zdjęcia piękne :>, niektóre mają taką niesamowitą atmosferę, tak jak pisałaś, lasy elfów, jak dla mnie magicznie

Zrzęda..każdy łazi tam gdzie lubi i nie od razu Rzym zbudowano Najważniejsze,że wypoczęłaś..i masz całkiem niezły wstęp na wyższe partie gór

Zrzęda, bardzo mile spędziłam czas czytając Twoją relację. Taka lajtowa wersja dobrze wpłynęła na mnie po całym dniu pracy ,,,chcę jeszcze więcej, jeśli można . Bardzo żałuję, że nie dane mi było się spotkać i razem lajtowo powędrować po szlakach, ale jak to mówią,,,,co się :> odwlecze, to nie ,,,,,,

Zrzęda pisze:Powiecie, że nuda? Dla mnie nie. Powiem więcej: mój najbardziej udany urlop od lat!!!

Właśnie takie nastawienie jest najlepsze, ważne, że to Ty jesteś zadowolona.

Też się w mijającym tygodniu poniewierałem po Tatrach i to nie tak wysoko jak zazwyczaj ale jakoś nie udało nam się spotkać

Fajny wypad Do zobaczenia ponownie gdzieś na tatrzańskich szlakach

Katarynka pisze:niektóre mają taką niesamowitą atmosferę, tak jak pisałaś, lasy elfów, jak dla mnie magicznie

oj tak, we mgle wyobraźnia ma pole do popisu, zwłaszcza kiedy wędruje się samotnie

HalinkaŚ pisze:Bardzo żałuję, że nie dane mi było się spotkać i razem lajtowo powędrować po szlakach,

tatromaniak13 pisze:ale jakoś nie udało nam się spotkać

okazja będzie (mam nadzieję) jeszcze niejedna

pysiek pisze:masz całkiem niezły wstęp na wyższe partie gór

tylko jak te moje liche kości przekonać?

te chmury z wtorku są świetne - tak samo było na Morskim w sobotę

Zrzęda pisze:Adios Zakopane, pewnie aż do września

trzeba próbować coś wcześniej, chociaż na weekend :>

Zrzęda pisze:we mgle wyobraźnia ma pole do popisu, zwłaszcza kiedy wędruje się samotnie

wiem coś na ten temat

za wersję lajt

Dla mnie Tatry są tak rzadkie,że nawet takie lajtowe podejścia dają mi w kość!!!!!!Jednak,jak to się mówi"w miarę jedzenia apetyt rośnie",tak też było i w tym przypadku i nawet zbyt wielkiego zmęczenia się nie czuło,wracałam nienasycona .Pewnie gdyby tatromaniak,albo Halinka,dołączyli do nas to gdzieś wyżej by nas wyciągneli-i tego żałuję! Zabrakło nam wiary we własne siły!Mimo to jestem niezmiernie zadowolona z,choć krótkiego,pobytu.
Mieszkałam w Domu Turysty i choć dawno temu minęły mu lata świetności to mnie i tak się podobało.Współlokatorzy byli bardzo mili i do po północnych godzin prowadziliśmy ciekawe rozmowy.Z Lucynką przefajnie się wędrowało,tak w upalny czwartek jak i mglisty piątek.Jeszcze raz dziękuję za miłe chwile a kochanym Tatrom: do zobaczenia,prawdopodobnie,już gdzieś w połowie sierpnia .

Lucy, coś cudownego ta Twoja wycieczka, pełen relaks Zazdroszczę Ci zdecydowania do samotnego wyjazdu, ja właśnie otrząsam się z faktu, że nie mam z kim pojechać w góry - nie mam z kim, bo moje możliwości to właśnie dolinki, z powodów zdrowotnych nie powinnam iść wyżej.
A jak spędzałaś wieczory? Tak podpytuję, bo ja tych się najbardziej boję, że umrę z samotności

Malgo2malgo pisze:najbardziej boję, że umrę z samotności

Kwestia podejścia Od samotności się nie umiera, a ja jestem przyzwyczajona
Wieczorem... uśmiejesz się, ale zwykle chodziłam spać bardzo wcześnie (przed 21.00), poza tym w pokoju był telewizor, miałam ze sobą netbook z internetem, książki... Żyć nie umierać

Natomiast na szlakach w Tatrach o tej porze roku bardzo trudno o samotność (a już zwłaszcza w dolinkach). Niby idziesz sama, ale wokół Ciebie zawsze tłumek - jeśli Ci nie pasuje możesz wyprzedzać, albo dać się wyprzedzić. Sama narzucasz sobie tempo, sama decydujesz gdzie i jak długo chcesz się delektować widokami

Z drugiej strony - jasne, że w towarzystwie przyjemniej, bezpieczniej, ale brak towarzystwa nie może przecież przesądzać o rezygnacji z gór!
Jedź i baw się dobrze, a jak Ci będzie smutno wieczorami, to dzwoń!

Zrzęda  gratuluję relacji, jak zawsze bardzo fajnie się czyta to co piszesz
Szkoda że pogoda nie dopisała, ale za to masz nowe doświadczenie, ja nigdy w takich warunkach nie byłem w Tatrach

Zrzęda  Nudno na pewno nie było, zresztą w tym roku pewnie sam się o tym będę mógł przekonać, bo wprawdzie nie jadę sam, ale ekipa będzie mało górska...
Ja właśnie, w takim samotnym wyjeździe, najbardziej bałbym się wieczorów, i uwierz mi, że laptop i tv wystarczyły by tylko na góra jeden wieczór, dlatego mógłbym Cię w sumie podziwiać za samozaparcie.
Ale plusem są na pewno samotne wycieczki, tylko, że ja znów, lubię sam wyjść w góry raz, góra dwa razy na wyprawę więc "szacun"

Przepraszam ale czy Wy trochę nie przesadzacie z ta samotnością????? czuję się jakby pokrzywdzona no czy ja to gips??? przecież tez tam byłam przez całe dwie doby wrrrrrrr !!!!tak zrzędziłam Zrzędzie,że trudno aby nie czuła mojej obecności