Poszliśmy mijając po drodze pielgrzymki zmierzające do zabytkowego klasztoru. Jako, że szczyt nie należy do wysokich założyliśmy, że szybciutko znajdziemy się na górze. Spotkało nas poniekąd miłe rozczarowanie. Choć szlak jest krótki jego pokonanie w pewnym momencie wymagało przyspieszonego tętna
Droga prowadzi przez las, ścieżka wyścielana jest w większości głazami. Pamiętając rady mamy wdychałam powietrze jak najgłebiej w płucka, gdyż zawartość jodu w tym miejscu ponoć znacznie przekracza tą znad morza.Przed samym szczytem mijamy gołoborze, które naprawdę zachwyca okazałością. Na tym koniec widoków gdyż sam szczyt porośnięty jest jodłami i bukami. Można za to spokojnie zasiąść na drewnianej ławce i spokojnie zatopić się w otaczającą ciszę (pod warunkiem, że jesteśmy tam sami).
W drodze powrotnej czytamy miejscowe legendy i podania. Najbardziej przypada nam ta opowiadająca o tysiącach kamieni tworzących gołoborze oraz o cudownym żródełku.
Zaintrygowana znakami kluczy na pniach wertuję przewodnik w poszukiwaniu wyjaśnienia...nic na ten temat niestety nie ma. Z chęcią, więc posłucham jeśli ktoś z Was wie o co w tym wszystkim chodzi
Wycieczka choć krótka była naprawdę udana. Mimo, że Góry Świętokrzyskie mają zupełnie inny klimat, posiadają jednak pewien tajemniczy czar, który mnie zachwycił. Jesteśmy pewni, że kiedyś wrócimy tam na dłużej, by zgłębić piękno otaczającego krajobrazu i poznać historię najstarszych gór
Zdjęcia do obejrzenia tu:
http://picasaweb.google.pl/KruczkiDwa/Ysica26092009R#
Bardzo lubię takie nieplanowane wypady.
