9:00 - jesteśmy na, a właściwie za Dworcem PKS w BB, tknp czeka już w swoim autku. Ciągle leje. Czekamy na mirka. Jest. Dyskutujemy na temat gór, bo w planach było Skrzyczne, ale leje jak z cebra, wiec plan zmianie ulega i ruszamy autkiem tknp w stronę bielsko-bialskich Błoni. Cel na dziś: schronisko "Stefanka" na Koziej Górze 683m npm.
Na parkingu spotykamy samotnego starszego pana, który robi nam zbiorowe foto uczestników wyprawy. Uczestnicy ledwo mieszczą się w obiektywie - wszak to aż 4 osoby: Jadzia, mirek, tknp, ja.
Niebo ciągle nie oszczędza nam wody. Wyruszamy 9:45. Wg znaków za 1h będziemy u celu. 1h w strugach deszczu - da się wytrzymać.
Szlak ładny, malowniczy oczywiście przy ładnej pogodzie. Poprowadzony wzdłuż starego, ale niestety zdewastowanego, naturalnego toru saneczkowego. Przemykamy między kroplami deszczu mając baczenie na salamandry plamiste - towarzyszki naszej zmoczonej niedoli... dla nich taka wilgoć to raj, więc spotykamy aż dwie prawie na środku ścieżki.
Jest mokro, wystają śliskie korzenie i kamienie więc trza uważać.
U celu jesteśmy już o 10:25, czyli po 40 min. marszu w strugach lejącej się z nieba wody. Dochodzimy do schronisko i co widzimy... w środku pustki tylko jeden gość - ten starszy pan, który na parkingu robił nam zdjęcie
Jak dotarł tu prędzej od nas? Może szedł drogą? - pytamy. "Troszkę podjechałem autkiem w górę" - pada odpowiedź. To wyjaśnia wszystko. Ściągamy mokre ciuchy, rozwieszamy na krzesłach do podsuszenia. Rozsiadamy się wygodnie w głównej sali. Na stół lądują kanapki, herbata w termosach i mała buteleczka miodówki na rozgrzewkę, bo na zewnątrz tylko 17st.C i wilgotność 89%. Pochwał dla gospodarzy schronu, że nie ma zakazu spożywania własnego prowiantu w głównej sali jadalnej. Rozmawiamy o życiu, górach, mirek opowiada legendę o smoku Kidzku z Suchej, która teraz jest Suchą Beskidzką. Pojawiają się na stole 2 Brackie piwa, a łyk miodówki rozgrzewa schłodzoną krew. Przenosimy się na zewnątrz, na taras pod dachem, coby nałykać się górskiego powietrza.Czas mija miło, przyjemnie, leniwie. Nikomu do niczego się nie spieszy. Tylko deszcz ciągle ten sam ta sama mgła jak okiem sięgnąć. Z mgły wyłania się nagle postać dziewczyny, która sama, samiuteńka, w tej ulewie przyszła do schroniska. Jest z Mikołowa. Przywitanie turystyczne i krótka informacja dla niej o naszym forum. Może skorzysta... Czas ruszać w dół, bo mirek musi zdążyć na pociąg do domu. Godz. 12:45 wychodzimy z gościnnego schroniska. Po zejściu jakieś 200m w dół, Królik musi wrócić do schronu, bo zostawił i zapomniał zabrać swój barometro-termometro-wysokościomierz. Cóż... skleroza nie boli, tylko nogi
12:55 zaczynamy zejście w dół. Jak ktoś z nas myślał, że jak szliśmy w górę to padał deszcz, to teraz to już monsun chyba. Leje już nie jak z cebra, ale jak ze strażackiej sikawki. Brniemy niezmordowanie w dół. Byle szybciej do suchego wnętrza autka. Uff... już na parkingu. Jest 13:25. mirek spokojnie zdąży na pociąg. Wracamy do BB. Żegnamy się przy dworcu PKP. mirek na pociąg, tknp autkiem do Tychów, my na nóżkach do domu. Ironia losy i śmiech natury - w Bielsku już nie pada.
Wycieczka, choć po dużej zmianie planów i w dużym deszczu, bardzo udana. Taka, można powiedzieć, spokojna, wyciszona, odpoczynkowa.
Dziękuję uczestnikom za atmosferę jaką wspólnie zbudowaliśmy mimo gnębiącego nas deszczu. No i za wspólną mobilizację, by w taką pogodę jednak uciec w góry od tego miejskiego zgiełku.
mirek - podziękowania za pomysł i mobilizację
tknp - podziękowania za transport i nepalski wisiorek
Pozdrawiam. Do następnego razu.
P.S. zdjęcia wrzuci mirek, bo on był naczelnym fotografem wyprawy
Atmosferę tworzą ludzie(klubowicze-ki).Przepraszam za chaotytczny tekst , ale ciągle jestem pod wrażeniem. 
Pozdrawiam.